Reclame heeft haar eigen logica, wetten en regels. Ik ken geen enkele vrouw
die met een scheef meisjesmondje een plukje haar wegblaast en vervolgens gaat giechelen. In de reclame bestaat ze. Bestaan ze, want het zijn er duizenden.
Ze staan in groepjes van drie in een kledingwinkel dikke vriendinnen te
wezen en zetten een rare flaphoed of zonnebril op. Weer dat onbezorgde lachen. Dubbel liggen ze (om die flaphoed en/of die zonnebril). En hup de
winkel uit, gearmd, giechelend. De verkoper, die overduidelijk homo is, denkt er het zijne van en schudt glimlachend het hoofd.
Maar terug naar de dames. Ze lopen niet, ze marcheren. Zes benen die perfect gelijk bewegen. Vlakbij de fontein (?) passeren ze een clown (?) die ballonnen (?) verkoopt terwijl hij rondjes draait op zijn rollerskates (?). De dames liggen dubbel en zijn weer even jonge meisjes als hij iets te lang naar ze kijkt. Zij voelen instinctief dat onder de dikke schminklaag van deze kostelijke grotestadsclown een geile, gespierde vent zit die heus zijn ogen niet in zijn zak heeft. En daar gaan ze weer. Zes dunne, rechte, ader- en kuitloze benen. Eetstokjes. Van de enkel tot de billen dun en recht. Reclamebenen. Met daartussen een ongezellige brugkut. En ze zijn op weg naar nog meer gekkigheid.Merel, Chloë en Candide moeten tot groot plezier van de dienstdoende agent nog een verkeerschaos veroorzaken (?) om meteen daarna gekke bekken te gaan trekken in een fotohokje (?). Waar ze vervolgens weer dubbel om liggen.
Zorgeloos, onschuldig, schoon, zuiver, sexy, lekker ruikend, ondeugend, flirtend, glad, gezond, fris, naturel, slank, speels, sociaal, grappig, onthaard, uitgelaten, pittig, kansrijk, aanbeden, sportief, doortastend, liefhebbend en gebruind. Daar lopen ze, die zogenaamd lekkere wijven. Ze eten chocola, ijs of chocolade-ijs. Als je goed kijkt, zie je op de achtergrond het echte leven.
*Ernst Jan van Rossen is ceatief directeur van TBWA/Neboko.